De platenboer - Cherry Picker

Inspired by a monthly column in a short lived BE magazine (apollo magazine) we plan on featuring BE record stores... interview is in Dutch (google translate is your friend).

In Brugge kunnen vinylliefhebbers sinds november 2019 hun hart ophalen in ‘Cherry Picker’, een gezellige combinatie van winkel en koffiebar. Is er iets gezelliger dan kwaliteitsplaten kopen terwijl je geniet van een dampend kopje troost? Wie niet tot in Brugge geraakt, kan ook gebaat zijn bij het uitgebreide online-aanbod van ‘Cherry Picker’ (https://www.cherrypicker.be/winkel/). Maar zijn de uitbaters Jesse en Cedric zelf ook platen- en soundtrackfans? Hoog tijd voor een interview! 

Wat is de eerste plaat die jullie ooit hebben verkocht?
Cedric: “De eerste plaat die we verkocht hebben op onze grote openingsdag was ‘Outlandos d' Amour' van The Police. Shout out naar Tom die quasi dagelijks bij ons over de vloer komt en die we met trots een vaste (en dus tevens eerste klant) mogen noemen.”

Jesse: “In het begin (en nog steeds) waren bepaalde klassieke titels de bijna dagelijks verkopende platen, dus laat ons ‘Rumours’ van Fleetwood Mac zeggen. Persoonlijk weet ik het nog veel beter. Ik deed voor de winkel al een aantal jaar rommelmarkten met tweedehandsplaten, en de eerste die ik daar verkocht was een heel mooi exemplaar van ‘Brothers in Arms’ van Dire Straits.”

Wat is de meestverkochte plaat in Cherry Picker?
Cedric: “Met grote voorsprong ‘Mordechai’ van Khruangbin. Zowel de limited release als de gewone versie werden met kruiwagens de winkel uitgedragen. We zijn nog maar open sinds november 2019 dus we hebben nog geen duizend grote releases mogen meemaken, maar zeker ook ‘Songs for the Dead’ (Queens of The Stone Age), ‘Yol’ (Altin Gün), ‘Isles’ (Bicep), ‘K.I.D.S.’ (Mac Miller), ‘RTJ4’ (Run The Jewels) gaan goed over de toonbank. Reissues die je altijd in de bakken gaat vinden zijn, zijn vooral ‘Rumours’ (Fleetwood Mac), ‘AM’ (Arctic Monkeys), ‘Demon Days’ (Gorillaz), ‘In Rainbows’ (Radiohead) en ‘Buena Vista Social Club’ van de gelijknamige gelegenheidsformatie.

Jesse: “Platen die ook in de running zijn: ‘Discovery’ van Daft Punk (wanneer ze leverbaar is), de greatest hits van Fleetwood Mac en de soundtrack van ‘Baby Driver’.” 

Hebben jullie zelf een holy grail die jullie nog zoeken op vinyl? 
Cedric: “Als verzamelaar zijn er uiteraard nog wel wat platen die ik graag zou toevoegen aan mijn collectie. Volgens mijn 'Discogs wantlist' zijn dat er 474 op moment van schrijven. Ik ben een grote Nirvana fan, dus ik koop alle ‘rarities’ die ik tegenkom of aangeboden krijg. Als Belpopnerd voelt het ook bijna verplicht om zeldzame of heel invloedrijke Belgische platen in de kast te hebben steken dus ook daar ben ik permanent naar op zoek. Verder ben ik ook dj en is het altijd leuk om soul, funk en zeldzame wereldklanken te vinden op vinyl.”

Jesse: “Oei, waar te beginnen? Via Discogs hou ik een lijstje bij met gewilde zaken (en check ik ook of ik iets al heb wanneer ik twijfel in een platenwinkel), en daarop staan verschillende (veel te dure) holy grails. Bij mij gaat het in grote mate om platen van de jaren negentig. Die zijn enorm duur omdat de cd dan op zijn hoogtepunt was, en de vinylversie niet of in een heel kleine oplage werd uitgebracht. Originele persingen van bijvoorbeeld Oasis zijn dan ook de kroonjuwelen van mijn collectie. Wat ik ooit nog wil: de debuutplaat van Loveliescrushing, ‘Beat’ van Bowery Electric, ‘The Coastaline Fire’ van Chore etc. Veel van die nineties ‘alternative’ die ik graag hoor, is ook nooit op plaat gedrukt. Het publiek is vaak niet groot genoeg om het winstgevend te maken voor een label. Daarom ben ik heel blij dat labels zoals Pool Needle zaken uitbrengt die de grote spelers niet interesseren. Enorme appreciatie daarvoor! Qua soundtracks zoek ik nog ‘Donnie Darko’ (onlangs opnieuw gezien, dijk van een film) en ‘Serenity’, de film die volgde op de te vroeg stopgezette serie ‘Firefly’. Die laatste is uitgebracht door Varèse Sarabande, ook een label dat zich bezighoudt met obscuurdere soundtracks.” 

Wat is de duurste plaat die jullie ooit hebben verkocht?
Cedric: “In de winkel zijn dat de ‘collector’s boxes’. Die durven al eens de magische grens van de 100 euro te overschrijden. Persoonlijk heb ik nooit echt heel dure platen verkocht. De keren dat ik persoonlijk platen heb gekocht met het oogmerk om door te verkopen zijn op één hand te tellen. Meestal zijn dat dan zaken die ik zelf niet graag hoor maar die aan zo’n bespottelijk lage prijs te krijgen zijn dat ik de kans niet kan laten liggen. In tegenstelling tot wat men van een platenboer zou vermoeden, verkoop ik ook niet zo graag uit m’n persoonlijke collectie. Eén keer per jaar kuis ik de kast uit om plaats te maken voor nieuwe zaken, maar het doet toch telkens pijn.”

Jesse: “Ik heb toevallig vorige week mijn grootste persoonlijke sale gedaan. Het ging om een bootleg van Oasis, een liveplaat van ‘Maine Road’ uit 1996. Die verwisselde voor 250 euro van eigenaar. Een opmerkelijk hoog bedrag voor een bootleg. In de winkel is de duurste plaat ‘My Beautiful Dark Twisted Fantasy’ van Kanye West. Die plaat wordt bij ons verkocht aan 49 euro. Amerikaanse hiphop is altijd duur, om de een of andere reden …” 

Hebben jullie een favoriete soundtrack?
Cedric: “‘The Boat That Rocked’, ‘Intouchables’ en alles van Tarantino.”

Jesse: “Als begenadigd filmliefhebber heb ik me naast mijn Blu-ray-collectie ook toegelegd op soundtracks op vinyl. Ik moet toegeven dat het vooral de ‘collectibility’ en het artwork zijn die me bij soundtracks aanspreekt. Bepaalde filmmuziek leg ik wel regelmatig op, maar dat is maar 10% van wat er in de verzameling zit, schat ik. De platen van een label als Mondo durf ik bijna niet opendoen, wat een prachtige kunstwerkjes zijn dat! De soundtrack van de Netflixserie ‘Maniac’ ligt wel vaak op bij mij thuis, net als ‘Drive’ van Cliff Martinez. Een echte score leg ik zelden op, meestal zijn het de soundtracks die grotendeels bestaan uit gewoon goeie nummers. Ik denk dan aan ‘Almost Famous’, bijvoorbeeld. Ook ‘Whiplash’ is een prachtige soundtrack die heel goed tot zijn recht komt in de woonkamer. Als favoriet ga ik voor ‘The Social Network’ kiezen. Trent Reznor heeft een hele goeie neus voor sfeerschepping, en in ‘The Social Network’ bereikt hij toch zijn voorlopige hoogtepunt. Soundtracks zijn wel opmerkelijk: het is de bedoeling dat ze samen met de beelden bekeken worden, maar vreemd genoeg kunnen de beste ook op zich staan. De soundtracks van Reznor zijn op beide manieren fantastisch.” 

Welke Belgische soundtrack zouden jullie op vinyl willen? 
Cedric: “Van mij mag Belgica gerust nog eens gedrukt worden.”

Jesse: “Hm, geen makkelijke vraag. Ik ga ‘Mr. Nobody’ zeggen. Een fantastische film van Jaco Van Dormael, met een simpele maar zeer effectieve soundtrack van zijn broer Pierre van Dormael. In 2008 is Pierre spijtig genoeg gestorven, maar niet voor hij bedolven werd met lof voor deze soundtrack. Vreemd dat deze nooit op vinyl is uitgekomen, zeker gezien de internationale aandacht die er voor de film was.” 

Welke song moet zeker op de soundtrack van jullie leven?
Cedric: “‘4’33’ van John Cage (het stuk waarin de luisteraar de omgevingsgeluiden moet waarnemen, omdat de eigenlijke compositie stilte is, red.), of ‘Wonderwall’ van Oasis. Als ik Jesse ooit ten huwelijk vraag, is het op dat nummer.”

Jesse: “Ik ga wellicht een groot clichéantwoord geven, maar dat moet toch ‘Blowin’ in the Wind’ van nonkel Bob zijn. Een simpele melodie en tekst, maar hij zegt in twee en een halve minuut waar het allemaal om draait op deze aardbol.”

© Julian De Backer